از حساب و کتاب بازار عشق هیچگاه سر در نیاوردم
و هنوز نمی دانم چگونه می شود هربار که تو بی دلیل ترکم می کنی
من بدهکارت می شوم . . .
.
.
.
همیشه سکوتم به معنای پیروزی نیست ، گاهی سکوت میکنم تا بفهمی چه بی صدا باختی . . .
.
.
.
مشکل از تو نبود
از من بود
با کسی حرف میزدم
که سمعک هایش را
پیش دیگری جا گذاشته بود . . .
.
.
.
دست از سرم بردار برو / ندارم حوصله ی این حرفارو
همه یادگاریات بخوره تو سرت / نه خودتو میخوام نه دردسرت !
.
.
.
من از عشق گفتم
تو مدل ماشینم را پرسیدی
من از محبت گفتم
تو محل زندگیم را پرسیدی
من از دوست داشتن گفتم
تو وضعیت حسابِ بانکیم را جویا شدی
من از ارزش ها گفتم،ارزش هایی که قیمت ندارند،امّا تو
تو قیمت ارزش ها را با اهن و کاغذ برابر کردی . . .
.
.
.
محبت به نامرد ، کردم بسی / محبت نشاید به هر نا کسی
تهی دستی و بی کسی درد نیست / که دردی چو دیدار نامرد نیست
.
.
.
این که هر بار سرت با یکی گرم باشد دلیل بر ارزش ات نیست
آنقدر بی ارزشی که خیلی‌ها اندازه تو هستند . . .
.
.
.
چه داروی تلخی است ، وفاداری به خائن
صداقت با دروغگو و مهربانی با سنگدل . . .
.
.
.
یکی را آرزو کردی و رفتی / برایش پرس و جو کردی و رفتی
تو هم تا آبرو از من گرفتی / مرا بی آبرو کردی و رفتی . . .
میان دست من و تو هزار فرسنگ است
غریب مانده دلم بی وفا دلم تنگ
است
سراغ چشم ترم را چرا نمی گیری
مگر جنس دل نازک تو از سنگ است
* * * *
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کسی که رنگ پریدگی خزان را ادراک کرده باشد به نیرنگ گل های رنگ
رنگ دل نخواهد بستبه بی وفایی چون تو دیگر هرگز اعتماد نخواهم کرد
* * * * * *
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
به خیال کدامین آرزو ، صفای با تو بودن را
از ما گرفتی ای بی وفا ؟
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دلم برای کسی تنگ است که افتاب صداقت را به میهمانی گل های باغ می
اورد.و گیسوان بلندش را به ابها می دادو دستهای سپیدش را به باد می بخشید دلم برای
کسی تنگ است که همچون کودک معصومی دلش برای دلم سوخت و مهربانی نثار من می کرد
حالا چرا